Një perlë nga i madhi Agim Doçi
Kisha shumë vite që kisha vdekur
Erdhën plot njerëz në varrim
Sa fjalë të bukura që kishin gjetur
I kishin shkruar mbi varrin tim …
Sa turp me vinte , sa më peshonte
Rrasa e varrit me ato fjalë .
Ndonëse parajsa nuk më pranonte
Ndoshta dhe shpirti s’më kishte dalë …
Sa isha gjallë me ndenjën ftohtë
Nuk e kuptoja çfarë kisha bërë
Doja nga njerëzit një fjalë të ngrohtë
Vetëm më iku , jeta e tërë …
Tani që nuk jam , mos u friksoni !
Se larg prej jush vendin e gjeta . Rri kuvendoj me Perëndinë
Ai s’paska frikë nga e vërteta !
AGIM DOÇI
